Kobiecualność - nie mogłam napisać wcześniej!

 I przyszła do mnie w ten dzień grudniowy

"Kobiecualność", co zadrą jest w oku.

Bycie kobietą - dylemat nie nowy,

jak czarne pająki wypełza z mroku

i duszę kąsa... 

Te czarne cienie, czarne westchnienia,

jak dni moich przeszłych ulotne popioły.

Drażnią i nęcą, nie chcą zapomnienia,

to czarne (mej czarnej duszy) Anioły!

choć życie pląsa... 

Trzy moje osoby, jak podział boski.

Lecz nie wiem sama, którą jest która?

Te trzy postaci w siebie nie wrosły,

na moim ciele niejedna jest skóra,

a trzewia palą...

 

Ten obraz przejmuje do szpiku mej kości,

bo nawet pióra brakuje, by oddać,

jak blisko mej szuby i do mej nagości.

Pióro pędzlowi nie może sprostać!

Ma moc za małą...

 

P.s. 

Mówisz, Monia - że machniom zrobiłaś,

bo dałaś mi dzieło, któregom nie godna!

Nawet nie wiesz, co dla mnie zrobiłaś!

Bo ducha w mym życiu wciąż jestem głodna!

Mam tylko tę jedną, nadzieję cichą,

że piękno drzewka przyniosło Ci radość,

i z magią Świąt i  stajenką lichą,

mogłam za talent Twój dać Ci zadość <3

 

 autor obrazu: Monika Struzik

 

Z cyklu: " Co mi w duszy gra", AD: 23-01-2021