Z tego łez padołu , nie ma ucieczki
Tu na zawsze zostaje i mały , i wielki
Zmieniamy więc formy
Kamieni stos
Glizda
Albo morza kropla
Taki nasz los
Nie patrzmy za siebie
Tam nasza głupota , marzenia
Tęsknota
Cóż mi z tego czym byłem
Tak ważne czym jestem ?
Ważne tylko czym będę ,
I czy to wszystko ma sens ....
Jacek Bilski, maj 2024
Ja:
Pytając o sens już sam sobie przeczysz!
Boć nie chcesz żyć tym, co już było!
Wspominkom, marzeniom złorzeczysz,
choć w tych wspomnieniach jest miłość:
do lat naszego błogiego dzieciństwa,
do tego nieba, co niebem było!
Do lat, gdy nie było wszech....twa!
Do tego wszystkiego, co nas powiło!
Powiła nas Mama, Niezastąpiona!
Powiło nas słońce i nieba lazur!
Powiło dzieciństwo - bajka uśniona,
bo nasze dzieciństwo miało swój pazur....
Powiła nas szkoła - czas trudny, owocny,
powiły trudy, i często cierpienia...
Każdy dla siebie żył! Był wtedy mocny!
Dziś już tak nie jest.
... Czas wspomnień nie zmienia.
Z cyklu: "Przepraszam - musiałam", AD. 10-05-2024
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz