Cisza przed burzą lub tylko... cisza.

Są takie góry, które zdobyłeś,

nim na nie wszedłeś.

Są takie miejsca, w których już byłeś,

nim je obszedłeś...

 

Są takie sny i takie marzenia,

co ci się spełniły.

Lecz jawa mrzonki w teatr zamienia,

i grać nie masz siły.

Bo teatr boleśnie szczęściem nazwany,

zweryfikowało życie.

I choćbyś na życie był mocno narwany,

i tak tęsknisz skrycie....  

Do tych pagórków i miejsc zielonych,

i do tej wolności...

i do tych ludzi sobie wyśnionych...

Bo nie ma jedności.

Kiedy poddałeś się temu jarzmu?

zgodziłeś się na niewolę?

I kiedy wyrwiesz się z tego marazmu?

Kiedy okażesz swą wolę?

 

Trudne pytania bez odpowiedzi.

Matnia się wciąż rozszerza...

Musisz dojrzeć do swojej  spowiedzi,

by wyjść spod pręgierza.

 

Z cyklu: "Co mi w duszy gra", AD: 05-09-2020