Droga.

 Są ścieżki w życiu, co sami tyczymy.

Dbamy, by w dobrą niosły nas stronę.

Boimy się dróg, na które schodzimy,

boimy się tego, gdzie niosą nas one...

Czasami sami idziemy w nieznane,

nieważny azymut, nieważne przeszkody!

Na drodze nieważne rzeczy niechciane.

Sił nam dodaje widmo nagrody! 

 

 Czasami sami ujarzmić chcemy

siłę, co większa; jest ponad nami.

Myślimy, że więcej niż można możemy, 

We własną pułapkę wpadamy sami...

Zatem wracamy na drogę znajomą,

której początek i koniec znamy.

Konformizm jedyną naszą jest bronią,

pewność tej chwili jedyne, co mamy!

Wśród dróg plątanin, swą znajdujemy.

Bo na niej jest punkt, ten najważniejszy!

Dlaczego ta droga? Tylko my wiemy,

idziemy po skarb nasz najcenniejszy!

 

Tą drogą jest życie, bagaż doświadczeń.

Ten skarb, to wiedza, w którąśmy obrośli.

Na drodze życia kładziemy swój cień,

tym dłuższy, im bardziej jesteśmy dorośli....

 

Z cyklu:  Reszta czyli co mi w duszy gra. AD.: 31-05-2021