Lawa.

 Kiedyś wszystko we mnie by drżało

kiedyś doznań mało mi było i mało!

Dziś muszę nauczyć się głupiej ciszy,

do zera swoje emocje wyciszyć.

 

Nie mogę mówić, choć tyle bym chciała!

Ta dziwna presja tyle zdziałała :(

Chociaż z pozoru usta są wolne,

rozum myśli wstrzymuje zadziorne.

 

Język by walczył o prawdę, wartości;

wykrzyczeć chciałby niegodziwości!

Rozum hamuje języka zapędy -

buntu droga nie wiedzie już tędy.

 

Emocja niczym lawa rozgrzana

przez tamę rozumu zostaje wstrzymana!

I kłębi się w środku, piersi rozdziera!

I fala za falą na sile przybiera.

 

Lecz ujście w końcu gdzieś znaleźć musi -

spali co wokół lub mnie zadusi!

Ta moja cicha z pozoru cisza,

wielkiego zwiastuje z serca przybysza!

Z cyklu: "Co mi w duszy gra", AD.: 07-11-2022