In memoriam.

 Odchodzą!

 Do świata ładnego, do jutra lepszego.

Bez bólu, cierpienia, bez łez;

ziemskiego...

osamotnienia.

 

Odchodzą!

Już prawie czwórkami idą do nieba. 

Do swoich idą, takać potrzeba;

Tamci tak długo 

czekali...

Tamci odeszli!

Choć tyle jeszcze przed nimi było.

Sami zdziwieni - tak szybko

życie się...

zakończyło!

 

Tamci odeszli!

W niebie zapewne przygotowali

przyjęcie dla wielu gości.

 Kolejni Odchodzą! 

Ku Ich radości...

 

Odchodzą!

Ku Ich radości i w smutku dla nas.

Niebiańska rodzina wędrowców ugości,

tak długo Ich

wypatrywali...

Dziś odszedł On!

 

Tamci do stołu znów przyjmą

bliskiego sercu z padołu Wędrowca.

On też już...

odpocznie.

Może już dotarł?

Może do stołu z Rodziną już zasiadł?

Zobaczył kogo dawno nie widział?

Na ziemi swój ślad

już zatarł...

 

A może Dusza

jeszcze się błąka? Ostatnią podróż 

jeszcze odwleka?

Kto wie? 

Stół czeka....

In memoriam Wujkowi Edkowi i moim kochanym Rodzicom.

Mamo, Tato - zapełniają się Wam miejsca przy niebiańskim stole. Bawcie się dobrze, jak kiedyś tu, na ziemi!!!

Z cyklu: "Co mi w duszy gra", AD. 29-11-2022