Dywagacje przy wieczornej kawie.

 Jacek:

Szukam celu światła 

snopem

 Cienie kosmosu 

Migają galaksje

 Bogowie

maści wszelkiej

Wysuszone

 jak śliwki Marzenia. 

 

Migają twarze co były

 Łzy co nigdy nie

 wyschły. 

Czernie i biele 

Czerwienie i zielenie 

Piekła i raje. 

 

I tym światłem

widzę że już 

Żyć nie potrafię 

Nikt nie idzie moim śladem 

Bo i po co 

Błądzić głęboką nocą 

Upadać i znów się 

podnosić

 

Jacek Bilski, AD.: 20-02-2025

 

 

 

 Ja:

Też wciąż upadam,

podnoszę się jeszcze…

Do siebie gadam…

wciąż gorsze wieszczę

Po co? - nie pytam

Sensu nie szukam

brzytwy się chwytam.

Do drzwi nie pukam…

Marzenia niczym

przed perły wieprze

rzucone zniszczym…

Obłędu kleszcze.

Tak za dniem mija

kolejny dzień trudny.

W tym wina niczyja…

Optymizm złudny.

Z cyklu: "Kwadrans po nieparzystej...", AD.: 20-02-2025