Kobieta.

 Gdzie siła z niemocą jak bluszcz się przeplata,

stanowczość z wrażliwą duszą się miesza,

gdzie poryw serca nad rozum wzlata

i uśmiech na żalu fasadę zawiesza,

tam jest Kobieta...

Gdzie troska ze złością o władzę walczą,

wyrozumiałość z zawiścią się mierzy,

marzenia z życiem sobą wciąż gardzą;

a dusza w smutku z życia się cieszy,

tam jest Kobieta...

 

Gdzie słodkie pragnienia głęboko ukryte

 z mrokiem tajemnych żądzy bój toczą;

co w dnia codzienności blasku zakryte,

umysłem i sercem zawłada nocą.

Tam jest Kobieta...

Gdzie role nadane niewieście przez życie,

w szaleństwie zmysłów bywają topione,

gdzie dzikie myśli chowane skrycie

grzecznymi gestami są zastąpione,

tam jest Kobieta...

 

Gdzie Physis z Psyche wciąż się siłuje,

gdzie od tej walki nie ma wytchnienia,

ciało wysiłkiem świadomość kształtuje,

wyrzeka się krótkich chwil zapomnienia,

tam jest Kobieta...

Gdzie miłość bez granic w bólu się rodzi,

ta, co wybacza, co tęskni i czeka.

Gdzie niezmierzone pokłady siły,

wiary, nadziei w drugiego człowieka,

tam jest Kobieta...

Gdzie tyle skrajności, nici splątanych,

i dróg i drożynek w życia bezkresie;

słów wykrzyczanych i tych wyszeptanych,

gdzie każda chwila emocje niesie,

tam jest Kobieta...

Jak płomień, który czołgając się, tlejąc,

roznieca pożar by strawić mienie,

tak w duszy kobiecej dojrzewa gorejąc,

by w końcu wybuchnąć, tworzenia pragnienie.

 

I to jest Kobieta....

Wiersz poświęcony wspaniałej wystawie malarskiej, która powstaje dzięki Kobietom - "Kobiecualność III"  

Z cyklu:  "Co mi w duszy gra", AD.: 23-02-2022